< type=text/java> var divFontsArray = new Array("doc_div21","doc_div23","doc_div23 *"); var currentFontSize = 9.5; function changefSize(Wdo) { if (Wdo == "plus") currentFontSize++; else if (Wdo == "reset") currentFontSize = 9.5; else if (Wdo == "minus") currentFontSize--; for (i=0; i var thisObj = $("#"+divFontsArray[i]); if (Wdo == "reset") thisObj.css("font-size",""); else thisObj.css("font-size",currentFontSize+"pt"); } }

امیر جعفری که این روزها مشغول بازی در سریال «زیر هشت» به کارگردانی سیروس مقدم است، در گفت‌وگویی با انتقاد نسبت به نگاه نادرست غالب بر جامعه نسبت به عرصه بازیگری، همچنین از ورود بازیگران سینما و تئاتر به تلویزیون و بالعکس سخن گفت.
 
او با اعتقاد بر اینکه در حال حاضر، تلویزیون نسبت به سینما وضعیت بهتری دارد، گفت که ترجیح می‌دهد در تئاتر و تلویزیون بماند و کار خوب انجام دهد؛ چراکه اگر سینما این است، او این سینما را نمی‌خواهد. 


امیر جعفری در خصوص وضعیت بازیگران گفت: هیچ کارگردانی اول نمی‌رود تئاتر ببیند و از بین بازیگران تئاتر، بازیگرش را انتخاب کند؛ اگر هم کارگردانی برود و از بازیگر تئاتر خوشش بیاید، صداوسیما می‌گوید، آیا بازیگری که انتخاب کرده‌ای چهره است، یا سینما می‌گوید آیا این بازیگر بفروش است؛ به همین دلیل، دور یک دایره می‌چرخیم، بی‌آنکه که بدانیم یکسری استعدادهای دیگر هم هستند.
 
نه در مورد بازیگری که در مورد نویسندگی و سایر بخش‌های فیلمسازی هم وضعیت به همین منوال است.امیر جعفری در ادامه این گفت‌وگو تصریح کرد: در حال حاضر سینمای ما احتیاج به بازیگر ندارد؛ کافی است تنها چهره‌ات قشنگ باشد، یا پول و پارتی داشته باشی؛ چنین ویژگی‌هایی کفایت می‌کند.
 
این بدان معناست که شما استعداد بازیگری هم نداشته باشید، چندان مهم نیست. 

وی ادامه داد: فرهنگ جامعه به گونه‌ای درباره بازیگری جا افتاده‌ و ارج و قرب بازیگری به حدی پایین آمده‌است که برخی افراد در خیابان به سراغ من می‌آِیند و می‌گویند بچه من سه ماه تابستان بیکار است، می‌تواند بیاید بازی کند!
 
با چنین دیدگاهی بازیگری شغل نیست و اگر شغل نباشد، استعداد هم نمی‌خواهد؛ استعداد هم نخواهد، در باز است و هر کسی می‌تواند وارد شود. 

جعفری در پاسخ به این پرسش که آیا نگاه عام نسبت به بازیگری را می‌توان به سینما و تلویزیون هم تعمیم داد؟ گفت: عوام را چه کسی تربیت می‌کند؟ آیا ما که در کار هنر هستیم، عوام را تربیت می‌کنیم؟ 


او سپس در پاسخ به این مطلب که اغلب افرادی که به واسطه پول، پارتی و چهره وارد سینما و تلویزیون می‌شوند، بعد از اندکی فراموش می‌شوند و دوام نمی‌آورند، گفت: این گونه نیست؛ خیلی از این افراد هم باقی مانده‌اند و خیلی از این افراد حتی الان تز بازیگری می‌دهند و درباره متدهای مختلف بازیگری در دنیا صحبت می‌کنند و هیچ مشکلی هم ندارند. 

جعفری در ادامه تاکید کرد: آنهایی که بین بازی در تئاتر با سینما و تلویزیون تفاوت قائل می‌شوند، آدم‌های بی‌سوادی هستند. یکسری ظرائف وجود دارد که آن هم بازیگر بر اساس تجربه دست می‌آورد. 

برای مثال پانته‌آ بهرام بازیگر تئاتر است، اما شما کدام کارش در سینما و تلویزیون را می‌توانید بگویید تئاتری است؟ خسرو شکیبایی، پرویز پرستویی، آتیلا پسیانی، رضا کیانیان و غیره هم همینطور؛ من تا صبح می‌توانم از بازیگران ماندگاری در سینما و تلویزیون نام ببرم که از تئاتر آمده‌اند. 

این بازیگر با تاکید بر اینکه که اصلا مخالف حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر نیست، افزود: من می‌گویم، این گوی و میدان؛ هرکس می‌تواند بیاید بازی کند. در سینما و تلویزیون هم وضعیت همینطور است. ولی اینکه صرفا شما برای پز روشنفکری، تئاتر بازی کنی، خودت را خراب کرده‌ای؛ چراکه شاید عوام را بتوانی گول بزنی ولی نمی‌توانی از نگاه تیزبین بازیگران حرفه‌ای تئاتر دور بمانی. 

جعفری در گفتگو با ایسنا توضیح داد: البته بعضی‌ بازیگران مانند شهاب حسینی ریشه تئاتری داشتند و زحمت می‌کشیدند؛ وضعیت اینها فرق می‌کند. 

شهاب حسینی ریشه تئاتری داشته است، حالا یک مدت از تئاتر دور مانده ‌است. نمی‌توانید بگویید این بازیگر چهره بوده و به تئاتر آمده‌است، نه خانه اصلی او تئاتر بوده‌ است. خیلی‌های دیگر هم وضعیت‌شان به همین منوال است.
 
بازیگری مانند صابر ابر ریشه تئاتری دارد، این آدم زحمت‌ کشیده‌، تئاتر کارکرده، حالا رفته سینما چهره هم شده ‌است، دوباره‌ بر می‌گردد و تئاترش هم کار می‌کند. اینها بچه‌های تئاتر هستند، خانه‌شان تئاتر است.
 
ممکن است چند سال از تئاتر دور شوند، اما دوباره باز می‌گردند. رضا کیانیان پنج سال از تئاتر دور بود؛ نمی‌توانی بعد از این مدت اگر در تئاتری کارکرد، بگویی کارگردان کار، چهره آورده ‌است. 

این بازیگر سپس با بیان اینکه اصلا از شاخه‌بندی بازیگران، تئاتر، تلویزیون و سینما خوشم نمی‌آید، گفت: هرچند سینمایی‌ها اغلب این کار را می‌کنند و نگاهی از بالا به پایین به تلویزیونی‌ها دارند؛ این در حالی است که الان در تلویزیون کارهایی که ساخته می‌شوند، خیلی بهتر از کارهایی هستند که در سینما ساخته می‌شوند. 

جعفری در این زمینه ادامه داد: روزی خبرنگاری از من پرسید، چرا سینما شما را نمی‌خواهد؟!، من گفتم سینما من را می‌خواهد، من این فیلمنامه‌ها را نمی‌خواهم. از عید به این طرف شاید 10 فیلمنامه در خانه من باشد، اما حتی ارزش خواندن را هم نداشتند؛ نمی‌گویم من کار بد نکرده‌ام؛ من هم کار بد کرده‌ام، اما در شرایطی که به خاطر قضیه مالی مجبور شدم. ترجیح می‌دهم در تلویزیون و تئاتر بمانم و کار خوب بکنم. اگر این سینما است، من این سینما را دوست ندارم و نمی‌خواهم.